کد مطلب:212826 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30
انواع گیاهان
خداوند تعالی میوه ها را برای خوراك بشر خلق نموده، كاه و نباتات خشك را برای خوراك حیوانات، شاخ های درختان را برای سوزاندن، چوب را برای اصناف نجاری، و در هر یك از پوست و برگ و ریشه و صمغ درخت ها و گیاهان منفعتی مخصوص قرار داده است. از همه اینها گذشته، هیچ لذتی را، با صفا و نشاطی كه انسان را از دیدن مناظر و شكوفه ها و شاخ و برگ درختان و گیاهان حاصل می شود، نمی توان برابر كرد.
ببین كه خداوند چه بركتی در زراعت قرار داده كه از هر یك دانه صد دانه و بیشتر
[ صفحه 367]
به عمل می آید كه هم تخم سال بعد تهیه گردد و هم خوراك كشاورزان تا سال دیگر تأمین شود. اگر هر دانه را كه می كاشتند. مثلا یك دانه از آن به عمل می آمد، مردم از آن چه فایده ای می بردند.
و نیز تأمل كن كه چگونه وقتی شاخه های درخت را می برند دوباره سبز می شود، و چگونه شاخه بعضی از درختان را كه در جای دیگر می نشانند كم كم درختی می شود.
و نیز درخت از اطراف خود شاخه های بسیار بر می آورد تا اگر مردم بخواهند از آن درخت در جای دیگر بكارند، یا در احتیاجات دیگر از آن استفاده كنند، اصل درخت باقی باشد، و اگر آفتی به اصل درخت رسید بدل آن باقی بماند.
ببین كه چگونه میوه ها و محصولات گیاهان را، به وسائلی از خطر محفوظ داشته مثلا عدس و باقلا را در ظرف هایی ماند كیسه نگاهداری نموده، خوشه گندم و جو را در میان پوست محكمی حفظ كرده، و بر سر هر دانه مانند نیزه چیزی قرار داده تا مرغان به آسانی نتوانند آن را بربایند.
همچنین چون گیاه هم مانند حیوان محتاج به خوراك است، ریشه آن در زمین پراكنده می شود تا غذای لازم را از خاك بگیرد و به شاخ و برگ و میوه خود برساند.
ریشه ها گذشته از اینكه خوراك شاخ و برگ را تأمین می نمایند، وسیله برجا ماندن درخت و گیاه نیز می باشند. درختان عظیم، مانند: چنار و نخل و صنوبر كه این طور در برابر بادهای سخت مقاومت می كنند، برای استواری ریشه های آن ها در زمین می باشد.
تأمل كن مفضل، در فایده گیاهان كه هر یك در علاج مرضی به كار می رود. حتی حیوانات نیز به الهام خداوندی از خواص پاره ای گیاه ها آگاهند و هنگام ضررت خود را آن ها معالجه می كنند. ممكن است كسانی بگویند: این همه گیاه كه در دشت و هامون می روید و انسان از آن استفاده نمی كند چه فایده ای دارد؟ آنان نمی دانند كه برگ آن ها خوراك حیوانات، و دانه آن ها غذای پرندگان، و چوب و شاخه آن ها هیزم افراد انسان است، و فواید دیگری نیز دارد.
ببین كه خداوند چه بركتی در زراعت قرار داده كه از هر یك دانه صد دانه و بیشتر
[ صفحه 367]
به عمل می آید كه هم تخم سال بعد تهیه گردد و هم خوراك كشاورزان تا سال دیگر تأمین شود. اگر هر دانه را كه می كاشتند. مثلا یك دانه از آن به عمل می آمد، مردم از آن چه فایده ای می بردند.
و نیز تأمل كن كه چگونه وقتی شاخه های درخت را می برند دوباره سبز می شود، و چگونه شاخه بعضی از درختان را كه در جای دیگر می نشانند كم كم درختی می شود.
و نیز درخت از اطراف خود شاخه های بسیار بر می آورد تا اگر مردم بخواهند از آن درخت در جای دیگر بكارند، یا در احتیاجات دیگر از آن استفاده كنند، اصل درخت باقی باشد، و اگر آفتی به اصل درخت رسید بدل آن باقی بماند.
ببین كه چگونه میوه ها و محصولات گیاهان را، به وسائلی از خطر محفوظ داشته مثلا عدس و باقلا را در ظرف هایی ماند كیسه نگاهداری نموده، خوشه گندم و جو را در میان پوست محكمی حفظ كرده، و بر سر هر دانه مانند نیزه چیزی قرار داده تا مرغان به آسانی نتوانند آن را بربایند.
همچنین چون گیاه هم مانند حیوان محتاج به خوراك است، ریشه آن در زمین پراكنده می شود تا غذای لازم را از خاك بگیرد و به شاخ و برگ و میوه خود برساند.
ریشه ها گذشته از اینكه خوراك شاخ و برگ را تأمین می نمایند، وسیله برجا ماندن درخت و گیاه نیز می باشند. درختان عظیم، مانند: چنار و نخل و صنوبر كه این طور در برابر بادهای سخت مقاومت می كنند، برای استواری ریشه های آن ها در زمین می باشد.
تأمل كن مفضل، در فایده گیاهان كه هر یك در علاج مرضی به كار می رود. حتی حیوانات نیز به الهام خداوندی از خواص پاره ای گیاه ها آگاهند و هنگام ضررت خود را آن ها معالجه می كنند. ممكن است كسانی بگویند: این همه گیاه كه در دشت و هامون می روید و انسان از آن استفاده نمی كند چه فایده ای دارد؟ آنان نمی دانند كه برگ آن ها خوراك حیوانات، و دانه آن ها غذای پرندگان، و چوب و شاخه آن ها هیزم افراد انسان است، و فواید دیگری نیز دارد.